Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

L., dnia 21 stycznia 2013 r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Witold Cieślik

Protokolant: Ewelina Kurdziel

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2013 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) 1 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego w W.

przeciwko A. W.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt IC 1440/12upr

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W. domagała się zasądzenia od pozwanego A. W. kwoty 1 663,30 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu.

W uzasadnieniu wskazała ,że w wyniku cesji wierzytelności wstąpiła w prawa pierwotnego wierzyciela pozwanego A. W. , a związanej z niewywiązaniem się przez niego z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych .

Wskazała ,że żądane świadczenie znajduje swoje potwierdzenie w księdze rachunkowej funduszu ,a w przypadku kwestionowania przez pozwanego autentyczności tego dokumentu wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego księgowego na okoliczność istnienia wymaganej należności pozwanego względem powoda – na podstawie całości dokumentacji posiadanej przez powoda w jego siedzibie , a związanej z niniejszą sprawą.

Pozwany A. W. wniósł o oddalenie powództwa, podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 06 marca 2012r. strona powodowa (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W. wystawiła wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego , w którym stwierdziła ,że w księdze rachunkowej funduszu w dziale wierzytelności pod numerem (...) ujawniona jest jako wierzytelność funduszu kwota 1 663,30 zł przysługująca od pozwanego A. W. , obejmująca należność główną w kwocie 1 200 zł wraz z odsetkami.

Strona powodowa nabyła tę wierzytelność od (...) S.A. na podstawie umowy o przelew wierzytelności z dnia 18 maja 2011r. , która to wierzytelność wynika z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego k 14,

kserokopia umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 18 maja 2011r. k 15,

W dniu 29 lipca 2011r. strona powodowa wystawiła przedprocesowe wezwanie do zapłaty , wskazując w nim daty wymagalności dochodzonego roszczenia : 600 zł od dnia 01 lutego 2009r. i drugie 600 zł od dnia 03 marca 2009r. .

Dowód: kserokopia wezwania przedprocesowego k 16,

Sąd zważył , co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Wierzytelność względem pozwanego wskazana w wyciągu z ksiąg funduszu wynikać ma z bliżej nieokreślonej w nim umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej przez pozwanego w niewiadomym czasie o niewiadomej treści z (...) S.A. , który dokonał cesji wierzytelności względem pozwanego na rzecz strony powodowej . Dowodem tejże cesji miałaby być zaś umowa przelewu wierzytelności , mająca wszakże charakter ramowy i bez załącznika , który potwierdzałby, że dotyczy także zobowiązania pozwanego.

Sąd w pełni podziela stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 07 października 2009r. IIICZP 65/09, a także uchwale z dnia 29 listopada 2007r. IIICZP 101/07 , w świetle których o tym czy wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu wykazuje przejście uprawnień na fundusz w ramach art. 788§1 k.p.c. nie można przesądzić w sposób abstrakcyjny , lecz badając konkretny wyciąg lub korespondujące ze sobą wyciągi.

Samo dokonanie zapisu w księgach funduszu o istnieniu wierzytelności nie wiążę się z domniemaniem prawnym ,że wierzytelność ta istnieje , brak bowiem jakiegokolwiek sposobu kontroli prawidłowości podstaw dokonywanych wpisów poza ich prawidłowością formalną .

O ile, zdaniem Sądu Najwyższego, należy przyjąć ,że wyciąg z ksiąg rachunkowych potwierdza fakt dokonania cesji , o tyle do wykazania istnienia wierzytelności w razie zaprzeczenia przez pozwanego jej istnieniu , konieczne jest przedstawienie przez fundusz odpowiednich dowodów.

Takimi dowodami ,zdaniem Sądu, są zaś inne dokumenty źródłowe zobowiązania pozwanego, a w szczególności umowa bądź umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych , które pozwany miał zawrzeć z poprzednikiem strony powodowej , nadto dokumenty księgowe ,obrazujące stan jego zaległości płatniczych.

W tych okolicznościach wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu księgowości , na okoliczność wnioskowaną przez stronę powodową – istnienia umowy źródłowej i braku zapłaty przez pozwanego nie zasługiwał na uwzględnienie.

Zdaniem Sądu strona powodowa nie wykazała aby zaistniały szczególne okoliczności sprawy w rozumieniu art. 247 k.p.c. w zw. z art. 246 k.p.c. , stosowanych odpowiednio , w których dowód z opinii biegłego ponad osnowę dokumentu byłby konieczny i uzasadniony .

Niezależnie od powyższego należało uznać ,że pozwany skutecznie podniósł zarzut przedawnienia roszczenia.

Zgodnie z art. 117§2 k.c. po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia.

Instytucja przedawnienia znajduje swoje zastosowanie w sytuacji kiedy podmiot uprawniony przez dłuższy czas nie realizuje przysługującego mu roszczenia. Wówczas może zaistnieć stan niepewności prawnej co do rzeczywistej intencji wykonywania określonego prawa przez podmiot uprawniony, co w efekcie stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa obrotu prawnego. W związku z tym, wraz z upływem określonego przepisami prawa terminu, następuje zmniejszenie ochrony prawnej dla nierealizowanego roszczenia, przejawiające się brakiem możliwości przymusowego egzekwowania takiego uprawnienia w razie podniesienia przez obowiązanego zarzutu przedawnienia i tym samym uchylenia się przez niego od zaspokojenia roszczenia. Decydujące znaczenie dla niniejszej sprawy miało zatem ustalenie czy termin przedawnienia roszczenia już upłynął, co czyniłoby zarzut przedawnienia skutecznym.

Jak wynika z przedstawionego przez stronę powodową przedprocesowego wezwania do zapłaty, wymagalność roszczenia nastąpiła w dniach 01 lutego 2009r. i 03 marca 2009r.

W tych warunkach należało ustalić zgodnie z art. 118 k.p.c. , który stanowi ,że jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata, że roszczenie strony powodowej jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, przedawniło się z upływem trzech lat od jego wymagalności , a zatem odpowiednio 01 lutego 2012r. i 03 marca 2012r. Pozew wniesiony został zaś po upływie wskazanego terminu przedawnienia roszczenia – 09 marca 2012r.

Mając na uwadze wskazane okoliczności Sąd orzekł jak w sentencji.